Bazen hayal kurmaya bile gerek yok biliyor musunuz?
Hayat kendi kendine şekillendiriyor her şeyi.
Çok uzun zamandır yazmadım mesela.. Gelmedi içimden..
Şu an içimden fışkırıyor cümleler..
Yeniden bir doğuma hazırlanır gibiyim..
Kendi kendisine gelmeye karar vermiş bir bebek sanki heyecanımın sebebi..
İnsan hep bir arayışta değil mi hayatı boyunca?
Bazen hedefler koyuyor hayatına, asla ulaşamıyor..
Bazense aniden gelen kötü olaylar gibi, güzellikler de hayatına giriveriyor insanın..
Doğumuma az kaldı.. Karnım burnumda..
Hazırlıklarım tamam neredeyse..
Hafif sancılarım bile başladı..
Doğsun, her şey başlasın istiyorum deli gibi, bir yandan da "hayır, hepsi mükemmel olsun, sonra doğsun" diyorum..
Bir doğum düşünün ki tarihini seçmek tamamen benim elimde.. Hatta dakikasını.. Saniyesini..
Çok heyecanlıyım..
Hayat yordu beni evet.. Gün geldi nefes alamadım..
Kendimi sulara attım.. Serinledim..
Sonra gün geldi o su serinletmeye yetmedi.. Ya da dalamadım yakınımdaki derinliklere..
Nasıl ki yer çekimi seni ulaştırır birkaç saniyede atladığın yerden denize.. Atladım, bekledim bekledim dalamadım suya..
Herkesin hayatında olduğu gibi bir sürü aksilik, kötülük, mutsuzluk buldu yine beni de ard arda.
Maalesef başına bir felaket gelince, daha sonra gelebilecek felaketlerden muaf olmuyormuş insan..
Bundan sonra her şey daha da zor olacak diyenlere inat yeniden doğurmaya karar verdim..
Hayalini kurduğumu yapmaya söz verdim kendime..
Her gün yataktan beni heyecanla kaldıracak yeni bir bebek..
Yeni bir hedef..
Yeni, yepyeni bir iş..
Anneliği yeniden öğreniyorum...
Bebek kokusu gibi geliyor şimdilerde bana talaş kokusu..
Ahşabın yanan kokusu sanki bebe pudrası..
Atölyenin dağınıklığı, keyifle oynarken dağıtılmış bir çocuk odası gibi..
Üstüme püsküren talaşlar, tozlar konfeti..
Ellerime bulaşan cilalar, tutkallar sanki parmak boyası..
Her yeni fikir, proje; bebeğime tattıracağım yeni bir yemek gibi..
Ben hazırım doğuma..
Heyecanlıyım..
Dua edin olur mu?