Haftanın instagram Anları VOL 53 - 54

Buyrun son iki haftanın instagram anlarıma...

Ev erişteli kara şimşek.. Favori yemeklerimdendir ama kocci sevmediği için pek pişiremiyorum.. Yemeğin susuz durduğuna bakmayın.. Ekmek yememek için suyundan koymadım..

7 Ekim doğum günümdü.. Email kutum doldu taştı :))

Doğumgünü yemeği için Sığacık'a gittiğimizden bahsetmiştim.. Cemik omzumda, Ecey önümde ;)

Cemik çok neşeliydi o akşam.. Gezmeyi çok seviyor..

Akşam yemeklerimizi güzel yiyince oğlumla kendimizi ödüllendirdik.. Küllahta dondurma keyfi yaptık..

Bu Cemik efendinin kırmızı düt dütü.. Henüz direksiyonu amacına yönelik kullanamıyor ama gaza basmak konusunda usta oğlum..

Hafta başında hala inanamadığımız, kötü bir haber aldık.. Kocci'nin teyzesini aniden, kalp krizinden kaybettik.. Ankara'da yaşadığı için çok sık görüşemesek de çok ama çok seviyordum.. Benim üzerimde bile o kadar çok hakkı var ki.. Hasta olduğumda bana bakmışlığı bile var.. Hala inanamıyorum..

Son görevimizi yerine getirmek için Ecey'i de alıp günübirlik Ankara'ya gidip geldik arabayla.. Bu da Kocci'nin ceketi ve babasının kokusunu özlemiş Nazo..

Sabah neşesi Cemik.. Kaldırmak için odasına girdiğimde kendi kendine saklambaç oynuyordu.. :)

Pazar günü annemlerin Kuşçular Köyündeki bahçesine gittik.. Cemik tavukların, horozların ve hatta ördeklerin peşinde koşturdu durdu..

Yine dayanamadım valla.. Hiç işim yokmuş gibi lahana sarması yaptım ayıptır sölemesi :) Ama çocuklarım nasıl oluyorsa işim olduğunda acayip uslu duruyorlar, hiç uğraştırmıyorlar beni.. Dağlara taşlara!! Tak tak tak.. Nazar değmesin :)

Kızım Ecey ve ilk gülücüklerden bir kare.. Artık yavaş yavaş gülümsemeye başladı..

Zeytin maceramdan da bahsetmiştim.. Büyük kalemlerdendi.. Halloldu gitti ;)

Bu da hallolan başka bir iş.. Güllerimiz de artık budanık.. Bunu da listeden sildim..

Uyuma şeklini sevdiğim Ecey.. :) Nasıl da büyüyor ve her gün değişiyor..

Dün Kocci'nin biraz acelesi varmış sanırım.. :)

Cemik ve meyve saati... Şevkle yemeye başladığı elmayı ben dürtmeden bitireceği günleri de görecek miyim acaba :))

Ve Orco Cemik :) Dün babaannesiyle dedesini görmeye gittik.. Ceket almayı unutunca yanımıza, Kocci böyle bir çözüm buldu..

.

.

İşte son iki hafta da böyle geldi geçti.. Üzüntülü günler geçirdik.. Üzüntü geçti mi? Hayır.. Ama zamanla acısı azalıyor insanın.. Kanıksanıyor herşey..

Herkese mutlu hafta sonları dilerim...

 

 

 

Posted with Blogsy