İyi ki Saklamışlar VOL 3 - Amerikan Servisi

Genlerimizdeki saklama durumundan bahsetmiştim daha önce.. Hatırlamak isteyenler buraya ve buraya tıklayabilir..

Yine "iyi ki saklamışlar" dediğim çocukluğumun Amerikan servisi çok yakında Cemik'e sunulmak üzere kenarda bekliyor..

Bu ön yüzü..

Her görüşte kullandığım günlere gidiyorum.. Ve hatta yerini bile hatırlıyorum, mutfak tezgahıla bulaşık makinesinin arasındaki daracık aralığa koyardık..

Bu da arka yüzü..

4 tane bilmece var.. Uzun süre oyalar herhalde Cemiş'i..

Şimdi bizim memlekette de vardır mutlaka çeşit çeşit çocuklar için Amerikan servisleri.. Bizde olduğu için hiç bakınmamıştım şimdiye kadar.. Çocukları yemeğe teşvik etmek için bire bir.. Edinmekte fayda var ;)

Posted with Blogsy

Çocuk Yemiyorsa..

İki hafta kadar önce Cemik nezle oldu.. 

Burnu tıkalı olduğu için de yemek yiyemedi.. 

Zavallımın ağzına aldığı lokmalar büyüdü de büyüdü, çiğnemesi eziyet oldu.. 

Neyse.. 

Ben Cemik'e yemek konusunda hiç ısrarcı olmadım.. "Yemezse yemez, eti budu yerinde" dedim..

Yine ısrar etmiyorum ama yememesi had safhalara ulaştı.. 

Eh iyileşebilmesi için de besin alması lazım..

Gelelim kahvaltıda yemediği yumurtayı, balı çocuğa nasıl tatlılıkla yedireceğimize.. ;)

 Bir miktar sütü cezveye koyuyoruz.. 

 Bir yumurtanın sarısını...

 Ve kocamaannn bir kaşık balı içine ekliyoruz..

Güzelce karıştıra karıştıra, dumanı tütene kadar pişiriyoruz..

Dumanı tütse yeter, kaynamasını beklemiyoruz..

 Sonra bu yumurtalı ballı sütü süzgeçten geçirerek biberona alıyoruz..

 Üzerine de normal sütü ekliyoruz.. Böylece sıcaklık olarak da içilecek kıvama gelmiş oluyor..

Daha sonra hasta ya da iştahsız kuzular tarafından afiyetle ama serçe parmak havada içiliyor :)

.

.

Çocuklarımız hep sağlıklı hep iştahlı olsun, bu tür hileler hayatın tadı tuzu olsun ;)

Narin Cemik

Küçükken anneme "benim bacaklarım ne zaman yarasız olacak?" diye sormuştum..

Meğer annem de zamanında anneanneme aynı soruyu sormuş..

Cevapsa "büyüyünce"ydi.. Ama cildim o kadar hassas ki hala daha bacaklarım, kollarım morarık ve çizik dolu..

O kadar ki "hadi gel" deyip kolumdan tutup azıcık çekiştirseniz anında morarır..

Cemik de annesine çekmiş sanırım :)

Cildi o kadar hassas ki anında kızarıp morarıyor.. 

Gerçi fotoğraflarda pek belli olmamış.. 

Bacaklar mosmor :) Her baktığımda gülümsüyorum çünkü biliyorum ki o morarıkların sebebi sert çarpmalar değil, hafif dokunuşlar..

Suratını da küçükken tırnağıyla çiziyordu, artık yerlerde sürterek yara bere yapıyor.. 

Ama mucizevi derecede çabuk iyileşiyor..

Keşke benim cildim de kendini o kadar çabuk yenilese de özel günlerde morarıklarımı kapatmak için fondöten kullanmak zorunda kalmasam.. :)

Eneeemmmmm.....

Hiiçççç lafı dolandıramayacağım mutluluğumu haykırmam lazım..

^_^

Cemik'e kız kardeş, Eluş'a kanka, Lâl'e görümce geliyor..

Tey tey tey!!!!!

.

.

Benim kızım olsa nasıl bişey olur diye bi bakayım istedim..

Cemik'e bi toka iliştirdim..

:)

Şimdi daha bir heyecanlıyım..

Erkek olsaydı da sevinirdim ama işin doğrusu gönlümden "bir de kızım olsa" diye geçiyordu.. 

Her iki meyveden de tatma şansımız olacak inşallah..

Kız erkek fark etmez Allah isteyen herkeslere versin..

Aminnn.. 

^_^

Kuzenler Buluşması

Dün kuzenler buluşması vardı bizde..

O kadar güzel oynadılar ki..

Eskiden biri birinin üstüne düşecek diye korkardık.. Ama artık ikisi de kendilerini kurtarıyorlar..

En azından birbirlerinin üstüne düşseler de neticesini hafifletebiliyorlar..

Eluş da emekliyor artık.. Tünellerden bile geçti dün.. Suratındaki muzur ifadeye bakar mısınız? :)

O kadar oyuncağın arasında, yine de en kıymetli oyuncak ayakkabıları ama..

Nedir bu bebeklerdeki ayakkabı düşkünlüğü anlamıyorum..

Bütün gün oynamaya doydular, güzelce yoruldular.. Uykuya da mızıklanmadan yattılar..

.

Ama Eluş'a yeten 2 buçuk saatlik uykunun sonucunda..

Saat 23:00 sularında kendisi deniz yıldızı pozisyonunda salona terfi etmişti..

:) Uykusu fazla açılmadan eve yolladık onları..

Eh bunu saymıyoruz artık..

Büyüyen çocuk... ve ilk boya deneyimi..

Çocuklar büyüdükçe oyalaması ve zapt etmesi zor hatta imkansız oluyor diyorlar.. Ay hele "o bi yürümeye başlasın da sen o zaman göreceksin" diyenlere ne kadar sinirlendiğimi anlatamam..

Cemik artık çok rahat yürüyor ve ben kocaman bir oh çektim.. Çünkü eskiden bir yere gittiğimizde -sokak ya da dükkan gibi- oyalaması zor oluyordu.. Kucakta ya da bebek arabasında durmak istemiyordu.. Emeklemek ya da tutuna tutuna gezmek istiyordu. Ama tutunacak yer kalmadığında kendini yere atıp emeklemek istiyordu.. Ev ortamında tamam da dışarıda, hele de çamurlu sokaklarda pek olacak iş değil.. İzin vermeyince de kızıyordu..

Ama artık rahatım çünkü çocuğun canı sıkıldığında rahat rahat bırakabiliyorum gezinsin diye.. "Hayır"ı da çok güzel öğrendiği için önüne gelen objeye saldırmıyor.. Bahçeye çıktığımızda da nemli toprakta emekleyeceğine yürüyor.. Yani bu yürüme işi hiç de söylendiği gibi anneye "eziyet" bir iş değil..

Oyalaması zor oluyor meselesine gelince..

Geçenlerde bir markete gittiğimde boya kitabı hediye etmişlerdi.. Ben de Cemik'in eline boya kalemlerini ve defteri tutuşturdum.. Beceremediği haliyle dakikalarca oynadı. Biraz daha el becerisi geliştiğinde saatlerce resim yapacak.. Çok daha uzun süre oyalanacak.. 

.

Buyrun Cemik ve ilk boya deneyimi...

Bu arada videoda kendi kendime konuşuyormuşum gibi olmuş ama aslında İngiltere'deki SarıCadı'mla görüntülü konuşuyorduk :)

Videonun tarihi: 15.03.2012

Cemik 13 aylık

"Çocuk bakmak çok zor.. Tek başına çocuk bakmak imkansız.. Aylaklanan çocuk bakmak ölüm gibi" laflarını eden annelerin anneliğin daha fazla takdir edilmesi için abarttıklarını düşünüyorum.. Evet kolay değil ama abartıldığı kadar zor hiç değil..

Ayrıca çocuk büyüdükçe paylaştıklarımız çok daha fazla oluyor.. Yakınmak yerine çocuklarımıza vakit ayırıp tadını çıkarmamız lazım.. ^_^