Evde Bir Yılbaşı Havası...

Seviyorum bu havaları...

Bu evin işi bitmez...

Eveett yine evin bitmek bilmez işleriyle karşınızdayım :)

Hani şu evrene yolladığım mesaj vardı ya "bu evin işi bitmez" diye..

Evren bana acımaya başladı, evin işleri azalıyor.. Amma ve lakin hala bitmedi.. 

Dün bütün gün bizde perde operasyonu vardı..

Aylardır perdesiz oturuyoruz evde, nihayet bizimkilerin kıyağı sayesinde eski perdelerimizi uydurmaya başladık..

Dikiş makinesi anneannemin..

Baş terzimiz deyzem ikbush, ikincil terzimiz annem..

Sabah 9:30 civarında geldi bizimkiler..

Hiç soluklanmadan işe koyulduk..

 Bütün evin perdelerini bitirdikten sonra örgülerimizi alıp bir de keyif yapacaktık. Evdeki hesap çarşıya uymadı..

Muhteşem ekip işine ve çok az molaya rağmen sadece salonun perdelerini bitirebildik..

Yaşanan aksilikler diz boyuydu..Yaptık boyu uzun kaldı, diktik ütülerken yandı, astık ikiye ayırmaya karar verdik.. 

Sonunda da akşamı ettik..

Salon perdelerini hallettikten sonra bizimkiler arkalarına bakmadan kaçtılar :)

Devamına gelirler mi acaba bilmiyorum :)))

İşte neticenin bir kısmı..

Çok güzel oldu, herkesin ellerine sağlık..

Tabii detaylar eksik..

Onlar da çok yakında..

;)

İhtiyacım vardı ! Artık yok ! VOL 2

Eveeett bir ihtiyacıma daha kısmen çözüm buldum.. Kafam birazcık daha rahat artık..

Bununla birlikte "evdeki bütün delme çakma işleri de bitmiş oldu" diyebilmek isterdim ama bu henüz bir rüya..

Ayakkabılık ihtiyacımdan daha önce bahsetmiştim.. Kaçıranlar buraya tıklayarak okuyabilir.. 

.

.

İşte ayakkabılık çözümüm..

Eski evdeki ayakkabılığın içindeki ikea metal ayakkabılıkları dün Kocci ve babam duvara monte ettiler.. Bu sabah da ben iki tane metal bar ekleyerek topuklu ayakkabılara farklı bir alan daha yaratmış oldum..

İşte topuklu ayakkabılık.. Son derece basit..

Ancak tabii ki dolgu topuklar olmuyor :)

Kısa topukluları böyle duvara yaslayarak yerleştirebilirken,

Uzun topuklular bu şekilde duruyor, öbür türlü malesef burunları ağır basıyor ve düşüyorlar..

Spor ve dolgu topuklular için de diğer alanlar son derece müsait..

En aşağıya da çizmelerimi koydum oldu bitti..

:)

Bakalım bu alana daha neler dolduracağım?  :)

İhtiyacım vardı ! Artık yok !

Çantalarımı gözümün önünde tutabileceğim bir yol arıyordum..

Askılar olmuyordu çünkü çantalar yan yana asılı olduğunda karman çorman duruyor.. Ya da küçük bir tanesi arada kaynayabiliyor..

Bir de ben elimde ne vardı ne yoktu hatırlayamayabiliyorum.. Aylar sonra "aaaaaaaa benim böyle bir çantam vardııı" diye eski çantalarıma rastladığım çok oluyor..

Şimdi hazır bu evde yerim varken, kendime güzel bir çanta köşesi yapmaya niyetlendim..

Kısa bir süre araştırdıktan sonra kapı arkası için satılan kayış çantalıklardan bulup aldım..

Ben GittiGidiyor'dan aldım ama bugün evim.net de satışta.. 

Kayışı duvara çaktığım iki çivi arasına gerdim..

Bu kadar basit..

Bir kayışım daha var :) Onu da asıp diğer çantalarımı da çıkartacağım..

Heyo !

Ayakkabılık ihtiyacım hala baki.. :/

İhtiyacım vaarrrr! VOL II

Evde çok büyük bir sehpa eksikliğimiz var.. Bu eksikliği, dün akşama davet ettiğimiz yeni komşularımıza ikram edeceklerimi nereye koyacaklarını düşününce fark ettim.. 

Eski salonumuz küçük olduğu için bir sehpa ve ortadaki puf işimizi görüyordu.. Burada o iş öyle olmuyor, puf uzak kalıyor, tek sehpa da anca bir koltuğun önüne çekilebiliyor :)

Neyse efem.. Ben de bu acil ihtiyaca acil bir çözüm ürettim..

İşte malzemelerim.. Gitar gövdesini atölyeden  yanacak olarak ayrılmışların arasından bulmuştum.. Kendisi Urla'daki ocakta tutuşmak üzere bekliyordu, çektim kurtardım onu o sondan :) Nasılsa bir gün bir yerde işe yarar demiştim.

Tabureyi de üç yıl önce falan üç liraya almıştım, çok kısa sürede yamulmuştu :) Yine yapamadım.. Atamadım..

Önce aldım zımpara makinesini bir güzel zımparaladım..

Bu alet muhteşem birşey.. Beş dakikada zımpara işi bitti ama titreşimi biraz rahatsız ediyor.

Neyse, sonra da bir güzel boyadım gövdeyi..

Taburenin tepesini de cebren ve hile ile yani kanırtmak suretiyle söktüm :D

Ben onu vidalı sanıyordum değilmiş :) olsun ben yine de söktüm..

Matkap evde olmadığı için delemedim metal ayağı ama işimi görsün diye derby le yapıştırdım.. Daha sonra sağlamlaştıracağım..

.

.

İşte yeni sehpamız..

Ne demişler sakla samanı gelir zamanı :)

Bu anne 1000 parça...

Benim oğlum annesine çok düşünür.. Biz de onu düşünürüz tabii. 

Minik poposu kışın üşümesin, tepe taklak düşünce başı acımasın diye babaannesiyle bu yap-boz matlardan aldık.. Görüntüsü de çok tatlı.. Hem de amaca uygun..

Bir de ekstradan zeka geliştirme özelliği var.. Bozup yapabiliyorsun.. Ben bunları alırken (birçok alış-verişte oluğu gibi internetten yaptım bu alış-verişimide) rakam ve harf olacağını sanarak almıştım. Resimde öyle gözüküyordu.. Paketi bir açtım araçlar ve hayvanlar çıktı..

Sanki 1000 parçalık yap-boz gibi..

Neyse.. Cemik çok sevdi rengarenk yeni oyun halısını.. Üstelik arabası da çok güzel kayıyordu..

Annesini de düşündü.. Annesinin de belki de zekasını geliştirmeye ihtiyacı olabilirdi..

Her fırsatta bir-iki parçayı paramparça etti ki annesi birleştirsin.. :)

Odaya her girdiğimde böyle bir manzarayla karşılaştım :)

Bu işe bir dur demek gerekliydi.. 

Yeterince zeki olduğuma karar verdik ve koli bandını aldık elimize..

Bütün kareleri teker teker bantladım.. Baya da bi zamanımı aldı ama deydi..

Artık ikimiz de daha çok seviyoruz bu matları.. :)

Almak isteyenler için link vermek isterdim ama kesinlikle hayvanlı ve araçlı olanları tavsiye etmiyorum..

Rakam veya harf olanları alın, onlar gerçekten güzel.. Bozsa bile yapması kolay ;)

Ağlamak İstiyorum

Bu evin işi bitmez diyerek sanrım evrene hiç de hoş olmayan bir mesaj gönderdim..

O da mesajı aldı...

Mesajımı geri alabilir miyim? :(

Bitmek bilmez..

Bizim evde tak tak bitmek bilmez bir aplik ihtiyacı var..

Ön terasta 2, yanda 2, girişte 2, yatak odası balkonunda 2, banyoda 2, salonda 2, mutfakta 1, merdivende 1... Oyhh... Say say yoruldum.. Atladığım da vardır kesin..

Cumartesi aplik ihtiyacımızı gidermek için Gıda Çarşısı'na gittik..

Hava çok acayip sıcaktı.. Gez gez perişan olduk..

Apliklerde çeşit çok kısırdı ama avizelerden gözümü alamadım..

Hele de şimdi böyle renkli renkli çok seviyorum..

Siyah ve kırmızı her daim favorim..

Bir sürü çeşit vardı..

Ama en çok da çocuk lambalarına bayıldım..

Ama en çok buna bayıldım galiba :)

.

.

Neyse gelelim bizim aldıklarımıza..

Bahçe apliklerinin hepsini aynı aldık..

Seçmek zor oldu, çeşit yoktu..

Ne varsa klasiklerde var dedik..

Bu da salon için aldığımız..
Aldıklarımız arasında en çok bu içime sindi..
Eve geldik bitti sandık..
Daha eksikler varmış..

Bu da koccinin dün geceki son hali.. :)
Karı koca evin keyfini sürmeye başlayacağımız günün hayaliyle yaşıyoruz..

Bir hüsran hikayesi

Bizim bahçede kurumuş bir ağaç var..

Ben de bu ağacı çaput ağacı olarak değerlendirmeye karar verdim..

Çektim ayağıma çizmelerimi, taktım eldivenleri, aldım elime kazmayı küreği..

Bir heves koyuldum işe..

Ahanda hedefim.. Nasılda salmış kuru köklerini toprağa.. Derin mi derin.... Sağlam mı sağlam..

Ama benim elimden hiçbir kuru ağaç kurtulamaz..

 

Ve kendime verdiğim ilk görevi başarıyla tamamladım :)

Gururlu ve mutluydum..

İtinayla ağacı saksının içine koydum ve toprakla doldurdum..

Yüklendim saksıyı terasa getirdim..

Bu resme baktığınızda da "ee nerede bu işin hüsranlı kısmı?" diyor olabilirsiniz..

Buyrun yakından bakalım...

Hevesin kursakta kalması bu olsa gerek :(