Yeşil Zeytin Zamanı - 1. Etap -

Şu ara evde yapmam gereken şeylerin yazdığı liste uzadıkça uzuyor.. İster istemez minnak kızım yapmam gerekenleri yapmamı engelliyor..

Özellikle de dünden beri yenidoğan bebekliğinden çıktığını düşünüyorum çünkü bütün günü uyuyarak geçiren Ecey Hanım artık gündüzleri olabildiğine uyanık ve bir cincoz.. Üstelik de ilgi alaka istiyor, mızıklanmasını mütemadiyen keçi şeklinde ağlamaya çeviriyor.. :)

Benim liste de kısalacağına uzadıkça uzuyor.. İşler de ertelendikçe erteleniyor.. Hatta şu ara ev o kadar karmaş dolaş bir hal aldı ki, bişey lazım olsa bulamamaktan korkuyorum...

Yine de erteleyemeyeceğim maddeler var önümde.. Bunlardan biri de "yeşil zeytin operasyonu"..

Geçen sene zeytinleri yeşilken toplamayamamış ve siyah zeytin yapmak zorunda kalmıştım.. Tarifini hatırlamak ve değerlendirmek isteyenler buraya tıklayabilir.. Çok da güzel olmuştu, afiyetle yedik.. ;)

Yeşil zeytini siyah zeytine göre daha çok sevdiğimiz için bu sene kaçırmamalıyım dedim ve kolları sıvadım.. Gerçi yine arada kararanlar olmuş ama neyse ki çoğunluk hala yeşil...

Buyrunuz yeşil zeytin yapımı etap 1:

Ben yeşil zeytini çizme seviyorum çünkü kırma zeytine göre hem daha kütür kütür oluyor hem de çok daha uzun süre dayanıyor..

Öncelikle zeytinlerimizi topluyoruz..

Eğer varsa zeytin çizme aletimizi alıyoruz.. Ki yoksa bence edinmesi şart.. Üreticinin telefonu 0256 312 10 41.. Herhalde gönderiyordur isteyene.. 5 - 10 liralık bir alet ama inanılmaz zamandan, emekten ve yorgunluktan kazandırıyor..

Bu aletin içinde üç tane jilet var.. Siz yukardan zeytinleri attıkça jiletten geçip aşağıya düşüyorlar..

Ben aletin siyah plastik parçasını çıkarttım...

Suyunu değiştirirken pratik olduğu için tercih ettiğim 5 litrelik pet şişenin ağzına oturttum..

Sonra da başladım zeytinleri birer ikişer aşağıya yollamaya..

Eğer sizde bu zeytin çizme aletinden yoksa ve edinemediyseniz bıçakla teker teker çizmeniz gerekiyor zeytinleri.. Gözünüz korkmasın, benim gibi kilolarca yapmayacaksanız akşam televizyon karşısında çok da keyifli oluyor yapması..

Daha sonra zeytinle dolu şişe ya da kavanozları suyla dolduruyoruz..

Ve zeytinler iyice tatlanana kadar da hergün ya da gün aşırı sularını değiştiriyoruz.. İlk etap işte bu kadar basit...

İkinci etapta tuzlu suyun hazırlanışını ve kıvamını anlatacağım.. İzlemede kalın ;)

.

.

Haydi kolay gelsin...

 

 

 

 

Posted with Blogsy

Hhandesign yeni mi kız onlarr???

Bizim ailede herşeyi en son ben duyarım... Ve bu durum hiç şaşmaz..

Bilenler bilir, Hhandesign kuzenim olur... Kendisi tasarlar, diker, örer, birleştirir.. Yaptıklarından birinden birine aşık olsan sıraya girmen lazım ama.. Seneler önce doğum günüm için bi söz vermişti de yeni yerine geldi o söz :))

Galiba bu sefer de yeni bilekliklerden bu yüzden haberim olmadı.. Ama benden kaçmazzzz!!!

Bu sabah maillerime bakarken bir de ne göreyim? Tanıdık bir isim...

"Amaannn bizimkinin yeni kampanyası" dedim ama gayrı ihtiyari de tıklamış bulundum...

Bi göğsüm kabardı tabii :) bir ara "çocuklukta başlayan" kısmını belgelerle önünüze sereceğim.. Yazlıkta eski fotoğraflar bulduk :)

Sonra bi baktım!! O da ne!!!! Yeni bunlarrrr yeniii!!!

Ve yine benim haberim yok öyle mi?????

Yarın kapındayım kuzen, haberin olsun.. Bu sefer Ecey'e de alacağım :P

 

Almak isteyen olursa link de vereyim hadi.. Buraya tık tık...

Posted with Blogsy

Haftanın instagram Anları VOL 51-52

Buyrun son iki haftsnın instagram anlarıma..

Cemik'e baksın diye işe başlayan bakıcı, çocuğa bakmak bir yana dursun 2 haftada haşatını çıkardı.. Kaşı, dizi, dişi derken gözümün önünde dikkatsizliği yüzünden çocuğun suratı kapıya yapışınca güle güle dedik kendisine.. Ayrıca 3 öğününü ben yediriyordum, tek yaptığı bahçede çocuğun arkasından yürümekti.. Hala aklıma geldikçe deliriyorum.. Yerine gelenden şu an memnunum.. Nazar deymesin..

Yorum yapmıyorum.. Koccim gerekeni yazmış zaten...

Bu da Naz Hanım... Bu sefer gözüne Cemik'in oyun parkını kestirmiş.. Saçmalama Nazocum.. Hadi canım herkes kendi yerine... :)

Peki bunun modası geçmemiş miydi? :))) görünce baya güldüm...

Bu kare geçen haftanın en güzel karesiydi... Cemik ağlayan kardeşinin başını ellerinin arasına almış, öpüyor.. Hiç kıyamıyor kardeşine...

Ve Doorstepping'in Lal :) Yani müstakbel gelinim.. "Ne bu kardeşim, sokaklar o kadar pis ki çorapla yürünmüyor" isyanında..

İlk defa Cemik ve Ecey le tek başıma uzun yola çıktım.. Giderken yanımızda bakıcı ablamız da vardı ama dönüşte üçümüzdük.. Neyse ki toplamda 2 saatlik yolculuğumuz sorunsuz geçti :)

2 bebeyle yalnız nereye diye sorarsanız Efe'min doğum günü partisini kaçıramazdık tabii ki.. Herşey çookk güzeldi..

Dayanamayıp aldım.. Resmen çocukluğuma gittim.. :)

Malum Berkant'ı kaybettik geçtiğimiz hafta.. Benim için zaten kıymetli olan bu plaklar şimdi daha da bi kıymetlendi.. Nur içinde yatsın..

Bu fotoğrafta Ecey Hanım tam bir aylık.. Zaman kendini göstermeye başladı.. Çookk hızlı geçiyor...

Ta taaammm!!! Ceviz ağacımızın ilk mahsülü... :) Kendisini törenle yemek için saklıyorum..

İphone'un hava durumu app'ının saçmaladığı an...

Oyun çekişmesi devam ediyor.. Rekor yine bana geçti ama çok az bir farkla.. Bu fark pek içime sinmemişti ama yine de paylaşmıştım...

İçime sinmeyen rekoru hemen kırıverdim :)))) işler kızıştı...

Nar mevsimi de kapıda.. Narlarımız iyice kızarmaya başladı.. Afiyetle yemeye az kaldı...

Memlekette olan biten malum.. Biz Kocci'yle durduğumuz yerde duramıyoruz.. Bişeyler yapmak lazım.. En azından bilgilenmek üzere seyredilmesi gereken bir belgesel ve herkesin kesinlikle izlemesi gerektiğini düşünüyorum.. Çok basit bir dille oynanan oyunlar, planlar, dönen dolaplar anlatılmış..

***"gerçekleri" yerine "gerçeği" yazarsanız hemen çıkıyor..

Ecey Hanım ve süt aknelerini görüyorsunuz.. :) geçmeye başladılar..

Bu da dayanamayıp Cemik'e aldığım kum havuzu.. :)) Gelmesi için sabırsızlanıyorum...

Umarım bu yardım çağrısı da instagram dolayısıyla hemen yerini bulmuştur, arkadaşımızın babası da sağlığına kavuşmuştur..

Telefonumun kronometresi... Ecey'in emme sıklığını takip edebilmek için kullanıyorum.. Sadece 12 dakika emmesine rağmen 4 saat 20 dakika uyumuş.. Uzun uzun emse bütün geceyi uyuyarak geçireceğiz ama henüz uykuya yenik düşüyor :)

Bu rakamları Cemik'te 5 aylıkken göremiyordum.. Binlerce şükür....

.

.

Herkese mutlu ve huzurlu bir hafta sonu olsun...

 

 

Posted with Blogsy

Cemik Deli Yatar Şekerim

Hani şöyle derler ya "ayyy ben çok deli yatarım şekerim" falan..

Ben Cemik kadar deli yatanını görmedim.. Her akşam ayrı bir hikaye.. :)

Bi kere o kocaman yatağı ortalayıp da yattığına pek şahit olamadım :) Ya başında ya sonunda buluyorum..

Ama yastığa sarılarak yatma huyu sanırım benden geliyor..

Sarılmak tamam da..... Yastıkla örtünmek de ne oluyor yani? Üşüdüğünden mi? Yoooo...

Yazlıkta park yatakta yatmıştı hep.. Onun içinde dolanacak pek yeri yoktu.. Bu park yataklar kaç yaşına kadar kullanılıyor?

Sol alttaki fotoğraf favorilerimden :) Fotoğrafı çekerken flaştan uyanır gibi olmuştu..

Üstteki iki fotoğraf öğlen uykusundan.. Birinde nasıl becerdiyse ayakkabısını alıp tekrar girmiş yatağa, ayakkabısı koynunda uyumuş..

Cemik havale geçirene kadar uykusu çok hafifti.. Değil üstünü örtmek, kapısını açtığım ana ayağa fırlardı.. Ne olduysa o hastalıktan sonra oldu.. Artık her gece girip mutlaka kontrol ediyorum.. Üşümüşse örtüyorum, uyanmıyor.. Abidik gubidik şekillerde uyuduysa kucaklayıp yatma şeklini düzeltiyorum, uyanmıyor.. Hatta bazen kakasını yapmış oluyor; bezini değiştiriyorum, uyanmıyor..

Aman aman nazar değmesin.. Kardeşiyle beraber uyumaya başladığında kardeşinin ağlamalarına da aynı tavrı takınmasını umud ediyorum.. ;)

Ah ne demiştim? Cemik çok deli yatıyor vallahi şekerim...

 

 

 

 

 

Posted with Blogsy

Cemik Ve Fotoğraf Çekimi

Sevgili kardeşim, Ecey ve Cemik'in dayısı Spa fuar için Çin'e gitmişti.. Geçtiğimiz hafta döndü..

Ve Cemik için çok şık bi kıyafet getirmiş...

Şapkamız da annemlerin geçen seneki seyahatlerinden hatıra.. Dolayısıyle bir miktar Cemik'in kafasına küçük kaldı.. :))

İşte mankenimiz Cemik ve yakalamayı hayal ettiğim poz.. Yani amacıma ulaşmışım :))

Amma ve lakin bu pek de kolay olmadı...

Buyrun hikayesi....

Öncelikle Cemik'i giydirdim.. "Hadi annecim kalk bakalım" dedim...

Elimdeki fotoğraf makinesini görünce direk kendini yere attı :) Tutturdu "isterim de isterim" diye..

"Veririm ama bi şartla, kalk ayağa, tak bakalım o şapkayı" dedim... Hiiçççç ikiletmedi..

Ama ben makinayı vermek yerine fotoğraf çekmeye başlayınca isyan etti, aldığı gibi çarptı şapkayı yere...

"Ne kandırıyosun el kadar çocuğu!!" bakışına dikkat!

Eh anneler yalan söylemez, çocuğunu kandırmaz deyip paşa paşa verdim makinayı..

Tabi ki anneler çocuğunu kandırmaz diye güzelim makınayı hiç edecek değildim, bir iki dakika sonra geri aldım..

Cemik de iki tepinişin arkasından makinayı geri alamayacağını anladı ve başka yasaklı şeylere yöneldi.. Bakınız saç kurutma makinesi... Ben "hayır" deyince makinayı yere bırakıp şapkayı çıkardı...

Çözmüş adam işi, o şapka sihirli.. Çıkarıcam deyince birşeylere izin veriyorlar..

Bu sefer savaşı ben kazandım, vermedim saç kurutma makinasını.. Şapka da cebren ve hile ile kafaya geçirildi.. Bakınız öyle küçük ki havada duruyor.. :)

Bu arada Cemik hala yasakların peşinde.. Orada bir sopa var...

Vee evreka!!! İşte kostümü tamamlayan aksesuar!!

Gözetimimde sopayla oynamasında bir sakınca görmüyorum.. ;)

Sopayı halıya attığında çıkardığı ses hoşuna gitti, hemen işi oyuna çeviriyor..

Ve nihayet kayda değer pozlar vermeye başlıyor..

Salyalı Ninjam benim!!

Hoyttt!!!!

Vee işte "hadi oğlum aç bacaklarını" komutu sonrasında, Cemik ayaklarına bakarak bacaklarını açar, bu elfony de deklanşöre basar... :)

Posted with Blogsy