Bugün aymadı bana.. Aymış gibi yapıyorum.
Nasıl unuturum?
Rahmime düştüğünü öğrendiğimiz ilk andan, seni yalnız bırakıp gittiğimiz son ana kadar olanları nasıl unuturum?
Verdiğin mutlulukları.. Yaşadığım acıları..
.
.
Sensiz geçen koskoca bir sene..
.
.
Bugün aydın değil bana annecim..
Mış gibi yapıyorum...
Çok özlüyorum.. Çok seviyorum..
Hiçbir şey yazılmaz biliyorum. Sadece dün aklımdaydınız Elif, dün de keşke yanında olsak da sarılabilsek diye düşünmüştüm bugün de öyle. En en içten sevgilerimle...
YanıtlaSilUnutulur mu, mümkün değil.. Sadece senin kelimelerinle, onlara kavuşana dek güzel yaşamayı seçiyoruz, hem de doya doya, ki onlara anlatacağımız ne çok şeyimiz olsun..
YanıtlaSilAllah sabır versin elif
YanıtlaSilbugün kaç kere geldim geldim gittim günlerdir net bir şekilde aklımda bu tarih acın acımız oldu keşke acıda paylaşarak azalabilseydi , kuş gibi olurdun
Ben de hatırladım geçen yıl kızımın doğum günü yaklaşıyorken bu haberi aldığımı, tanımasam da yüreğimi kor gibi yaktığını ve doğum gününü yapmadığımı. Unutulması mümkün değil hele annesi tarafından, allah sana güç kuvvet versin
YanıtlaSilBu postu dün gece 4:30 da okydum sonra 5 mart 2014 e kadarki tüm postlarınızı. Sabah 7:30 da hala ağlıyordum. Söyleyecek söz bulamıyorum, dünyadaki en ağır yük. Sabır diliyorum, hiç kıyamıyorum size.
YanıtlaSilofff ki ne offf içimde öyle bir şey söylemeliyimki bütün acıları dinsin diyorum hiç üzülmesin yaşadıklarını düşündükçe kelimeler anlamsız yürek paramparça kalıyor ve susuyorum ne denirki ......
YanıtlaSilSiz elbet kavuşacaksınız ....melegin sizi orada bekliyor...❤
YanıtlaSilGüzel kalpli, canım Elifim;
YanıtlaSil2014 yılında beni en çok üzen olay minik Eceyimizin gidişi oldu.
2015 yılında ise Sevgili Gamze Akbaş’ın minik oğlunu bırakıp gidişi oldu.
Aşağıdaki linkden fotolarına baktıkça için acıyor.
https://www.google.com.tr/search?q=gamze+akba%C5%9F&biw=1920&bih=934&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=JlYRVYvkCMvfarOEgOAP&ved=0CBoQsAQ
Birinde annesini bırakıp giden bir bebek, diğerinde ise oğlunu bırakıp giden bir anne...
Canım Elifim 1 yıldır acın acımız oldu. İnşallah zamanla minik Deniz acılarını dindiricek. Eceyimizi bende çok özlüyorum. İçim parçalanıyor onu düşündükçe. Sonra onu geri getiremeyeceğimi düşünüp teselli buluyorum. Kimsenin elinden bir şey gelmiyor işte.
2015 yılında da 32 yaşında giden Gamzenin kuzusuna, annesiz kalan oğluna yanıyorum.
Minik Eceyim de , Sevgili Gamze Akbaş da nur içinde yatsınlar. Her ikisini de Allah rahmet eylesin.
Yüce Rabbim acına hafiflik versin.
Keşke mucizeler hala olsaydı!..
Allah sabırlar versin.Benim acılarım çok taze.Tam bir ay önce bu gece yani 13.03.2015'te saat 01:00'da oğlumu kaybettim.Maalesef 14 saat yaşadı Girayım,aslan oğlum.Diyafgrama hernisi'nden dolayı kaybettim oğlumu.Eşimi uyuttukları için hiç göremedi bebeğini.Bir yandan "iyi ki de görmedi" diyor diğer yandan da 9 ay karnında taşıdığı bebeğinin simasını,ellerini göremedi diye üzülüyorum.Herşeyiyle ben ilgilendim.Doğumhaneden alıp yoğun bakım ünitesine koştura koştura doktorla birlikte götürdüm.Dua ederken nefesim kesiliyordu.Doktorun ilk kontrolünden sonra kolidorda yığılıp kalmıştım."Beklediğimizden daha kötü,Allah'tan umut kesilmez" O anı tarif edemiyorum.Bir tarafta evladım bir tarafta eşim yoğun bakımda.Koca Ege Üniversite kolidorlarını insanlara çarpa çarpa aşındırıyordum.Bir eşime bir oğluma koşuyordum.Neyse ki benim yıkılmış halimi gören hemşire bana acıdı ki oğlumu görmeme izin verdi.Yanına gittim.Tıpkı işten eve geldiğimde onunla nasıl konuştuysam öyle konuşmaya başladım.Hiç tepki vermiyordu."Kalk aslanım Giray'ım evimize gideceğiz" diyordum.Ama oğlumda tepki yoktu.Öptüm okşadım.Ayacıklarını öpüp yüzüme sürdüm.Daha sonra hemşirenin ikazıyla üniteden ayrıldım.Gece saat 21:30 civarında telefon geldi.Oğlumun ağırlaştığını söylediler.Tekrardan koşa koşa yoğun bakıma gittim.O gece oğlıumun 2 kez kalbi durmuştu.Neyse ki çalıştırmışlar adrenalin vererek.Hastane kafeteryasına otururken bu sefer bebeği kaybettiğimizi söylediler.Gitmişti aslanım.Savaşı kaybetmişti.Sabah morgdan aldım.Buz gibiydi bedeni.Ömrüm boyunca unutamayacağım andır o an.Başkaları bebeğini kundaklayıp sarılırken,ben kefene sarılmış oğluma sımsıkı sarılıp ağlıyordum.Acılar geçmiyor.Dinmiyor.Her anımda oğlum var.Allah kimseye yaşatmasın böyle birşey.Sizinde başınız sağolsun.Yine de şükrediyorum.Bizler seçilmiş insanlarız.Meleklerimiz bizleri cennetin kapısında bekleyecekler....
YanıtlaSilBaşınız sağolsun.. Allah size de sabır versin.
Sil