Uzun zamandır doğru dürüst kitap okuyamıyorum maalesef.. Eskiden, yani Ecey ördeğim doğmadan önce, en azından Cemik'in benyo saatlerinde 15 dakikalığına da olsa kitap okumak için vaktim oluyordu.. Artık olmuyor.. Bi biri yatıyor, bi biri kalkıyor.. Benyo saatinde de birbirlerine (daha çok Cemik Ecey'e) bişey yapmasınlar diye gözümü ayıramıyorum.. Akşam da yemektir, etrafı topladır fazla vakit kalmıyor.. Kocci'yle iki muhabbet, sonra hoopp uykuya.. Genelde de koltukta sızıyorum zaten..
Blogcu Anne'nin kitabı tam benlik, çıtır çerez bir kitap.. "Kaldığım yeri unuttum, öncesinde ne olmuştu?" derdi yok.. Vakit ayırabildiğim her 5-10 dakikada okuyabileceğim bir kitaptı.. Okudum.. Çok da keyif aldım.. Birçok kişi "okurken yerlere yattım, gülmekten öldüm" yazmış.. Ben çoğunu hafif bir tebessümle, kalanını da kendime acıyarak okudum :) Ama evet, Blogcu Anne benim de hisslerime tercüman olmuş.. İyi ki de yazmış bu kitabı..
Kısacası biraz eğlenmek isteyen her annenin okuyabileceği, bence anne adaylarının uzak durması gereken bir kitap :)
İçerisinde yazanların çoğunu anneler bire bir yaşadığı için annelerden ziyade babaların ve çevrelerindekilerin mutlaka ve mutlaka okuması gereken bir kitap..
Herkese iyi okumalar..
Posted with Blogsy
bizde karı-koca okuyup çokkk ortak nokta buluyoruz :D
YanıtlaSil