Bilgileri nereden buluyorlar bilmiyorum ama hep bir ay geriden geliyorlardı zaten..
1 ay ve 2 gün..
Hiç mama vermek zorunda kalmadım çocuklara.
"İhtiyacım yok, zaten çocuk da büyüdü" diye düşünüp üyeliğinden ayrılabilirdim nasıl kaydedildiğimi bilmediğim bu mail listesinden ama her ay böyle bir mail almak batmıyordu bana..
Bugün sildim kaydımı..
"Nedenini bize söyler misiniz?" dedi otomatik açılan pencereden bilgisayar.
"Kızım vefat etti" yazdım..
.
Tam bu sırada bir kadın girdi kapıdan içeriye..
"Sizin alanınız mı bilmiyorum ama bir şey soracağım.." dedi.. "Buyrun" dedim..
"Piyanolarla alakalı.. Alt komşu piyano çalıyor da onun sesini bozabilecek bir alet var mı yukarıdan?" dedi..
Ben bakakaldım.. Arkadaşım "maalesef yok öyle bir ürün" dedi..
Kadın memnuniyetsizce "Yok di mi?" dedi.. Sonra bana döndü:
"N'oldu? Bakakaldın öyle, anlamazsınız siz. Mahkemeliğiz zaten. Çalsa idare edicem ama çalmayı da bilmiyor çocuk. Günde üç dört saat çekiyorum ben onu" dedi..
Cevap vermedim.. Hatta yüzümün ifadesi bile değişmedi..
Teşekkür etti.
Çıktı gitti..
.
Unuttum kendi derdimi..
Yazık..
Ne dertler var şu hayatta..
Allah sağlık versin diye dua ediyoruz ama en önemlisi akıl sağlığımız aslında. Halimize şükretmeliyiz.
YanıtlaSilSu üç günlük dünyada insanların derdıne bak ya adı üstünde cocuk bırak çalsın bırak gürültü yapsın o hiç cocuk olmamişmi
YanıtlaSilBen kendi isteğimle üye olmuştum ilk hamileliğimde. Sonra kalp atışları durduğu için alındı bebeğim. Hayatımda yaşadığım en kötü anlardı. Sonra bu bülten gelmeye devam ettikçe içim cız ederdi. Evet, yaşasa o kadar olacaktı, derdim.Sonraki hamileliğim, hep kaybedeceğim, korkusu ile geçti. Bloğunı bile çok sonra açtım, yine aynı şey olur da üzülürüm, diye. Çok şükür ki öyle olmadı. Ama her gün, gidebilecekmiş gb bakıyorum. Biliyorum ki elimizde değil kaderleri.Ben yüzünü bile görmeden kaybetmiştim. Sizinkiyle kıyaslanamaz. Şimdi acısı bitti gitti Can ı bulmamla. Ama dedim ya, hep gidebilecek gözüyle bakma alışkanlığı kaldı. Bu iyi mi kötü mü emin olamıyorum...
YanıtlaSilGeçen gün instagram da iki insanın konuşmasına denk geldim. Çektiği resmin programını babasının oğluna sorar gibi sormuş bir tanesi. Diğeri de iyi de bunun bir soruş şekli var demiş. Hani merhaba, bi şey sorucaktım vs... Kadın bir dolu hakaret etmiş kadına. Ağzına gelen küfrü sallamış, adam gibi soruma cevap ver falan demiş. Diğeri nezaketinden ödün vermemiş hayatta başarılar dilemiş. Aynı yorumu yaptım. Biz sıkıntılı, mutsuz, saldırgan, agresif bir toplum olduk. O kadar sıkıntı doğuyor ki doğal olarak. Malzeme çok. İnsanın kafa ve ruh sağlığı zenginlik
YanıtlaSilşimdilerde Gizem'in ölümü,etrafımızdaki pedofililer sardı hayatımızı.çevremizde kim varsa,kimi seviyorsak korkan gözlerle bakar olduk.kime güveneceğiz,kimi seveceğiz bilmiyorum.bu tahammülsüzlük,sevgisizlik,agresiflik nereye kadar..Zeynep şimdilerde 2 yaş sendromunda,ağlama krizleri,yerde sebepsiz yuvarlanmalar,geçen gün aynaya baktım gözlerimde ışık göremedim.bu kaygılar Zeynep'e yansıyor çocuk benim kaygılarım korkularım yüzünden daha fazla agresifleşiyor.lütfen birbirimizi sevelim,tahammül gösterelim.hayat ne kadar kısa,boşş.kaygılarımıza yenilmeyelim.acılara saygı gösterelim nolursunuz!!sevgiler herkese
Sil........ :( :'(
YanıtlaSilInsan gerçek bir acı yaşamadan, hayatta öyle boş şeyleri kafasına takıyorki, ne saçma şeylere üzülüyor, olmadık şeyler için hayatı kendimize zindan ediyoruz... Ta ki gerçek bir acı yaşayana kadar... İşte o andan sonra ne desem anlatılmaz sanırım... Olgunlaşmak, ufak şeylere mutlu olmak, değer vermek, en önemlisi acıyla ve hergeçen gün büyüyen hasretle yaşayabilmek... En önemlisi bu zaten, başarabilmek... Allah'ın izniyle sen bunu başaracaksın canım....
YanıtlaSilAynı mail listesinden aynı acı ve aynı sebeple çıktım! Diğer insanların ufak tefek şikayetlerinden boğulup kulaklarınızı tıkayasınız geliyor lüzumsuz büyütülen mevzulara... Kimbilr belki daha önce kendimizin de kafaya taktığı mevzulara hatta...
YanıtlaSilBu güzel hayırlı gecede dualarımdasınız... Allah sabrımızı arttırsın, isyan ettirmesin! Yanımızdaki evlatlarımızı bize, bizi de onlara bağışlasın!
YanıtlaSilÂmin
SilHayatta bir tek şeyin çaresi yok..senin daha önce yazdığın gibi..
YanıtlaSilAma çok insan bunu unutmuş..ya da başlarına gelmemiş.
Böyle alt komşusuna , üst komşusuna sarmışlar..
Benim de başıma geldi..en ufak bir tıkırtıya bile tahammül edemeyen alt komşum sürekli yukarı çıkardı..yeni doğum yaptığım dönemdi..abimiz 4 yaşındaydı..onun hareketliliğinden çok şikayetçilerdi..kapımda bağırır, çağırır, içini kusar giderdi..ben ise şaşkınlıktan cevap bile veremezdim çoğu zaman..çünkü oğlum zaten söz dinyelen çocuktu.ama takmışlardı kafayı bi kere bize..
Milupadan gelen mesaj...
YanıtlaSilEce "yi hatırlamışlar..Ece hiç unutulmayacak..Pamuk yanaklı küçük kız.