Zamana destek olmak lazım..

"Selfie"lerin en güzeli değil mi?

^_^

.

.

Kendime sürekli bir uğraş arayışındaydım ya..

Saatler dolsun, zaman geçsin gitsin..

Bugüne kadar değerlendiremediğim bir fırsatı değerlendirdim..

.

Ece'nin gittiği ilk günlerde korkunç bir enerji hissediyordum kendimde..

Korkunç derken.. Patlamak üzere olan ama bir türlü patlayamayan bir enerji..

Sanki sıkışmış kalmış..

Ya da ne bileyim.. Elinden kaçıverecek ağır bir yük gibi..

Nasıl anlatsam?

O ağır yük benmişim de, uçurumdan düşmek üzereyken bir dalı yakalayıp tutuvermişim gibi..

Dal beni taşıyabiliyor, kuvvetli. Ama kendim, elimden kayıverecekmiş gibi.. Dal kayıyor elimden yavaş yavaş.. 

Kaslarım yanmaya başlıyor. Düştüm mü fena..

Kolumu bacağımı kırar, kafamı gözümü yararım..

Düşmemem lazım..

Düşmüyorum da..

Kurtuluyorum.. Son bir kuvvet, asılıp çekiyorum kendimi yukarıya.. Tırmanıyorum..

Ayağa kalkıyorum..

Hem kurtuldum diye seviniyorum bir yandan, diğer yandan da kolumun acısı ağlatıyor beni..

Bedenim rahatlıyor biraz, ruhumda bir korku kalıyor.

Kolumdaki kaslar yanmaya devam ediyor..

Öyle acıyor, öyle acıyor ki, yumruk atabilsem bir yerlere, yumruğun acısıyla diğer acı azalsa...

Ya da bağırsam avaz avaz geçecek.. Ama yok tek bağırmakla da geçmez..

Ya acı geçene kadar bağıracağım ki ona da nefes yetmez, ya da o acı enerjiyi başka bir yolla bırakacağım..

.

Ece'nin gittiği o ilk günlerde beynim delicesine çözüm ararken birkaç yol sundu bana..

"Ya yoga yapacaksın becerebilirsen, biraz sakinleşeceksin; ya kendini dağlara vurup halin kalmayana kadar koşacaksın, avaz avaz bağıracaksın, kalan tüm enerjini boşaltacaksın; ya gidip buz gibi havuza dalacaksın, kendine geleceksin, çivi çiviyi söker; ya da her şeyi zamana bırakacaksın, olduğu kadar olacak." 

-Hadi Elif seç!

Kendimi çekip de yukarıya tırmanmayı başardığım andaki yanma hissinin eşlik ettiği yorgunluk öyle büyüktü ki.. Zamana bırakmaya karar vermiştim..

Ama olmuyor..

Zamana destek olmak lazım.. Tek başına işi zor..

.

Dün platese başladım.

Gruba dahil olduğumda sanki herkes beni etrafına alacak "hoşgeldddiinnn Eliffff" diyerek sarıp sarıp sarmalayacak gibi hissetmiştim..

Bir günde karar verdim, bir günde dahil oldum..

Yanılmamışım..

Hem yoga yapıyormuşcasına sakinleştim, hem kendimi dağlara vurmuşcasına enerji harcadım..

Ben oraya spor yapmaya değil, terapiye gidiyorum..

İyi geldi..